Tower of Song

tips ’n tricks voor singer-songwriters

Categorie: Interview

“Van de huiskamerconcerten die ik deed, leerde ik zo ontzettend veel!”

Interview met Sandy Dane, oprichtster van HKconcerten.nl

Als mensen mij vragen welke concerten ik het leukste vind om te doen, is mijn antwoord steevast: huiskamerconcerten. Zonder versterking je liedjes kunnen spelen voor een muisstil publiek in een ontspannen omgeving: menig muzikant wordt er heel gelukkig van. Ook is er genoeg tijd en ruimte een praatje aan te knopen met je bezoekers, wat een stuk fijner voelt dan de afstand die er in een podiumzaal of bij een festival vaak is tussen het publiek en de artiest.

In Nederland hebben diverse boekingsbureaus zich toegelegd op het organiseren van huiskamerconcerten. Vandaag interview ik de oprichtster van één van de bekendste, HKconcerten.nl: singer-songwriter Sandy Dane. Sandy stond al jaren op het podium toen zij in 2012 besloot een platform op te richten voor singer-songwriters die graag optreden in huiskamers of bij kleinschalige evenementen.

Wanneer begon je liedjes te schrijven?

“Op de basisschool en de middelbare school was ik nooit de allerbeste in muziek, er was altijd wel iemand die beter kon zingen of muzikaler was. Ik vond het altijd al leuk om te zingen maar had nooit verwacht er iets mee te kunnen. Toen ik rond mijn 20e op de PABO gitaarles kreeg, heb ik mijn eerste akkoorden geleerd. Daarmee schreef ik mijn eerste liedjes.
Nadat ik hiervan wat opnames op MySpace had gezet, kreeg ik ineens berichtjes van dj’s, of ik voor hen liedjes wilde inzingen. Daarna ben ik in contact gekomen met René van Mierlo, gitarist bij o.a. Stef Bos en Diggy Dex. Samen zijn we liedjes gaan schrijven, in eerste instantie voor de grap. De opnames daarvan heb ik ook op MySpace gezet. Plots kreeg ik een berichtje van Tony Cornelissen, de A&R manager van Sony. Hij was op mijn pagina terecht gekomen en vroeg me of ik een keer naar zijn studio wilde komen. Vanaf die dag ging het snel en vlak daarna tekende ik er een platencontract.”

Eerste huiskamerconcert

“Toen ik al een tijdje bij Sony zat, begon het te kriebelen. Peace Love and Icecream was een grote hit geweest, maar daarna werd het rustig. Ik begon ik me af te vragen: als je niet op de radio gedraaid wordt, wat blijft er dan over? Ik kreeg het idee om op Twitter de oproep te plaatsen dat ik gratis bij mensen thuis zou komen spelen als er twintig of dertig man publiek aanwezig zou zijn. Het fenomeen ‘huiskamerconcert’ was nog helemaal niet zo bekend in de muziekwereld, zeker niet in de mainstream scene, waar ik me muzikaal in bevond. ”

Zo liep een impulsief idee uit tot – inmiddels – honderden optredens.”

“Maar ik zocht een manier om mijn album te promoten, en het spelen van huiskamerconcerten leek me de uitgelezen manier. In die tijd kwam ik Bernard Gepken tegen – gitarist bij o.a. Daniel Lohues – en ben ik met hem samen gaan spelen, hij wilde wel mee als gitarist naar dergelijke optredens.
Op dat eerste bericht kreeg ik meteen ontzettend veel reacties. Vanaf dat moment zijn we elk weekend met z’n tweeën op pad gegaan om huiskamerconcerten te geven. Zo liep een impulsief idee uit tot – inmiddels – honderden optredens.”

Waarom besloot je om HKconcerten.nl op te zetten?

“Van de huiskamerconcerten die ik deed, leerde ik zo ontzettend veel. In de jaren erna begonnen artiesten en managers bij mij aan te kloppen met de vraag hoe dat moest, een huiskamerconcert organiseren. Al een tijd was ik een aantal andere artiesten aan het helpen, zo begon het idee te ontstaan voor een platform. Toen heb ik de website-ontwerper van mijn eigen site, Robbert van Rijsewijk, gevraagd een website te maken en heb ik de singer-songwriters om mij heen erop gezet, zodat zij geboekt konden worden. Daarna is het gaan groeien.”

Hulp

“Hoe leuk ik het ook vind om artiesten te helpen, op een gegeven moment redde ik het niet meer in mijn eentje. Ik hield te weinig tijd over voor mijn eigen muziekprojecten. Bij Marc Sandy Dane huiskamerconcerten HKconcertenGommans gaf ik een huiskamerconcert, hij vond het concept zo tof dat hij veel concerten is gaan bezoeken en berichten ging posten over onze artiesten. Toen heb ik hem gevraagd of hij deel uit wilde maken van HKconcerten, zo is hij erbij betrokken geraakt. Zijdelings zijn er meer mensen bij gekomen en inmiddels is het een familiebedrijf. Vanaf het begin was er al het idee om HKtheater op te zetten, het logo was al gemaakt. Mijn broertje heeft hiermee veel geholpen. Inmiddels doen we HKconcerten samen, naast onze optredens.”

Wat is de grootste les die je gehaald hebt uit het spelen van zoveel huiskamerconcerten?

“Ik denk dat ik vooral heel veel beter ben geworden, muzikaal en zangtechnisch. Toen ik mijn eerste album opnam was alles nog nieuw, ik vond de zangopnames zo spannend. Bij mijn allereerste optreden ooit kwam de baas van Sony al kijken. Omdat ik in de jaren erna zoveel gespeeld heb, werden studio-opnames veel makkelijker.”

Wat is het leukste huiskamerconcert dat je ooit hebt meegemaakt?

Het leukst vond ik de huiskamertour die ik omtrent mijn laatste album, Promise not to cry, heb gedaan, met een bandje. We waren met zijn vieren op pad. Maar ik heb zóveel leuke huiskamerconcerten gedaan.”

Je kunt mensen iets heel moois geven, écht raken.”

“Het meest bijzondere concert was voor een vrouw die ernstig ziek was en een afscheidsfeest gaf, ter ere van het leven. Dan zie je dat de liedjes die je zingt, heel anders geïnterpreteerd kunnen worden dan jij ze geschreven hebt. Een liedje dat vrolijk bedoeld was, kreeg een heel andere lading. Het ging oorspronkelijk over het afscheid van iets kleins, maar voor het publiek was het het afscheid van iets groots, dat was heel emotioneel. Je kunt mensen iets heel moois geven, écht raken. De vrouw is niet lang daarna overleden.”

En het gekste huiskamerconcert?

“Dat moet tijdens onze Europese huiskamertour geweest zijn, een aantal jaar geleden. We deden veel huiskamerconcerten via Couchsurfing, waar we bij mensen bleven slapen. Het werd een heel rare, heftige tour, waar ik veel leuke herinneringen aan heb. We maakten daar zoveel gekke dingen mee. Ondertussen was er een cameraman van de TROS mee om ons te volgen.
Halverwege de tour kwamen we bij een Duits stel terecht en toen we daar aankwamen, voelde ik al een seksuele sfeer in het huis. Zowel de vrouw als de man begonnen me al snel te versieren.
Na het concert sliepen we met de band in de huiskamer van het stel. Toen ik ’s nachts wakker werd van gerommel, zag ik een schim in de deuropening staan. Het bleek onze host te zijn, die naakt probeerde bij mij en mijn gitarist te komen liggen. We weten niet of hij dronken was of slaapwandelde.”

Huiskamers of festivals?

“Ondanks de gekke dingen vind ik huiskamerconcerten nog steeds fantastisch, mensen luisteren echt naar je liedjes. Ik zou dan ook zo weer in een busje stappen om op tournee te gaan. Maar natuurlijk vind ik grote festivals ook te gek, waar ik met de hele band kan staan.”

Wat is je ambitie voor HKconcerten.nl?

“Graag zou ik het groter maken en het over de landsgrenzen heen brengen. We hebben inmiddels twee Engelse artiesten. Verder ben ik al heel blij met wat we bereikt hebben. Ook grote platenmaatschappijen sturen artiesten naar ons door. Ik was de eerste met een dergelijk platform, dat neemt niemand me meer af.”

Neem je nog artiesten aan?

“Wekelijks krijg ik een paar aanvragen van artiesten. Ik probeer ze allemaal te beluisteren. Alleen als ik ze heel goed vind, neem ik ze aan. Soms vind ik het leuk om een jong iemand onder mijn vleugels te nemen, omdat ik weet hoeveel ik zelf van het vele spelen geleerd heb toen ik begon. Veel artiesten hebben we zo kunnen helpen in het begin van hun carrière, zoals Sue the Night, Mister and Mississippi, Ed Struijlaart en Emil Landman.”

Ook grote platenmaatschappijen sturen artiesten naar ons door.”

“We willen onze klanten alles bieden: beginnende talenten voor een lage prijs en professionals die meer vragen. We zijn dan ook meer een bemiddelaar dan een boekingsbureau, we proberen er zowel voor de artiesten als de klanten het beste uit te halen. Dat is denk ik de reden dat mensen het fijn vinden met ons te werken.”

Heb je een tip voor beginnende singer-songwriters?

“Ga kilometers maken en voel je vooral nog niet te goed, ook al ben je wel al goed. Aan het begin van je carrière moet je investeren, niet eens per se qua geld, maar vooral qua tijd. Laatst had ik het er met Tim Akkerman over, toen hij begon met Di-rect speelden ze ook in het café voor een krat bier. Investeer, maar wel op een goede manier: je moet je niet uit laten melken. Je moet de middenweg zoeken waar jij je fijn bij voelt.

En, als één iemand je een bericht stuurt dat hij of zij genoten heeft van je album, sta daar dan even bij stil, realiseer je hoe waardevol dat is. Wees er dankbaar voor. Je bent niet pas goed als je duizend van dat soort reacties hebt gekregen of een miljoen views hebt.”

Ga kilometers maken en voel je vooral nog niet te goed, ook al ben je wel al goed.”

Als je kijkt naar je hele muziekcarrière, waar ben je dan het meest trots op?

“Op HKconcerten. Dat is mijn baby. Er zit zoveel tijd, energie, bloed, zweet en tranen in. Al denk ik soms: ik stop ermee. Het is hard werken en we doen het allemaal grotendeels vrijwillig. Daarnaast heb ik natuurlijk nog mijn eigen muziekcarrière. Maar als ik bij een mooi huiskamerconcert sta, of een grote artiest hoor praten over HKconcerten, voel ik me toch wel heel trots.”

HKconcerten.nl vind je hier en ook op Facebook en Instagram. De laatste single van Sandy’s project You, Me & the Other Folks vind je hier. Sandy geeft ook een masterclass over het organiseren van huiskamerconcerten tijdens de LalaLab Singer-songwriter Opleiding.

Stagefinder – Alle open mic avonden bij elkaar

Als singer-songwriter of muzikant ben je natuurlijk altijd op zoek naar plekken waar je hetgeen kan doen wat je zo graag doet: podia. In de eerste jaren van je carrière zullen open podia een uitkomst bieden. Een open podium – of open mic – is een avond waar iedereen mag optreden, ongeacht je niveau of genre.

Vaak vinden deze avonden (of middagen) plaats in kleine theaters of café’s. Doorgaans mag elke artiest drie nummers spelen, of een vantevoren afgesproken tijdsslot. Aanmelden doe je door vantevoren te mailen, of door je ter plekke in te schrijven. Maar waar vind je deze plekken?

Op Tower of Song gaf ik al een overzicht van alle open mic avonden in Amsterdam, maar nationaal zijn er natuurlijk veel meer plekken te vinden, laat staan internationaal. Singer-songwriter Michael Salmagne – die ik leerde kennen als deelnemer aan het jaartraject voor songwriters van LalaLab – richtte Stagefinder op, een duidelijk overzicht van open podia in Nederland. Op deze site kun je zoeken op datum, op plaats of op podium. Het is niet alleen een waar mekka voor beginnende artiesten om optredens te regelen, maar ook een goeie plek als je op zoek bent naar een leuke avond met live-muziek. Vaak nog gratis ook! Het is ook een site voor eigenaren van podia, zij kunnen zich aanmelden en hun agenda doorvoeren. Ook vind je er een blog met tips en inspiratie voor muzikanten.

Voor Tower of Song interviewde ik Michael over het ontstaan van Stagefinder. Michael zingt, speelt en schrijft sinds vijf jaar zijn eigen nummers. Hij treedt nu ongeveer twee keer per maand op tijdens open mic events.

Michael actie
Een online platform voor singer-songwriters
Hoe en wanneer kwam je op het idee voor Stagefinder?

“Toen ik vijf jaar geleden begon met het spelen van mijn eigen songs deed ik dat met name thuis op zolder. Maar hoe langer ik dat deed, des te meer zin ik kreeg om mijn songs ook live te performen voor een publiek. Ik wou vooral leren hoe dat werkt en beter worden, maar ik had geen idee waar ik podia kon vinden om te spelen. Van een andere singer-songwriter kreeg ik het advies om naar een open mic te gaan. Zo rolde ik er een beetje in.

Tijdens die open mic avonden sprak ik veel singer-songwriters die niet wisten dat er nog veel meer podia waren waar zij konden spelen. Toen bedacht ik me dat het wellicht handig zou zijn om een online platform op te zetten met een overzicht van podia, zodat singer-songwriters eenvoudig een open mic event in de buurt zouden kunnen vinden.”

“Open mic events zijn heel goed om jezelf te ontwikkelen als singer-songwriter. Je doet ervaring op met live optreden, met spelen voor een publiek.”

Wat vind je zo mooi aan open mic avonden en open podia?

“Ik heb in de afgelopen jaren heel veel talentvolle singer-songwriters ontmoet die zóveel mooie songs maken. Het is ontzettend zonde als die niet met de wereld worden gedeeld. Daarnaast zijn open mic events heel goed om jezelf te ontwikkelen als singer-songwriter. Je doet ervaring op met live optreden, met spelen voor een publiek.
Verder geloof ik er in dat live muziek bijdraagt aan verbinding, met jezelf en met anderen, en dus ook aan een betere samenleving. Het zou tof zijn als Stagefinder daar een bijdrage in kan leveren.” 

Heb je Stagefinder in je eentje opgezet?

“Ja, ik vind het leuk om te ondernemen en mensen met elkaar in contact te brengen. Maar gelukkig zijn er wel een aantal mensen die mij geholpen hebben bij het tot stand komen van het platform tot nu toe. Alleen had ik dat niet gekund.
Ook krijg ik wat hulp om de site up to date te houden, toffe podia te vinden en blogs en vlogs te posten om zo singer-songwriters te inspireren.”

Bijdragen aan een verbonden samenleving
Wat is je ambitie met Stagefinder?

“Mijn uiteindelijke doel is om een zo volledig mogelijk overzicht te kunnen bieden van podia in Europa waar singer-songwriters hun songs live kunnen performen, waar muziekliefhebbers naar prachtige songs en verhalen kunnen luisteren en wat bijdraagt aan een meer verbonden samenleving. Met muziek als middelpunt!”

 Stagefinder volgde Jasmin – ook deelnemer aan de Singer-Songwriter Opleiding – tijdens haar eerste optreden met haar eigen muziek, op het open podium van Café De Koe in Amsterdam. Check hier het fantastische filmpje:

Het schrijfproces van Pip Blom: “Niet elke minuut hoeft iets concreets op te leveren, het is het belangrijkst dat je ermee bezig bent.”

In deze serie bevragen we figuurlijke bewoners van de ‘Tower of Song’ naar hun schrijfproces. Waarom begonnen ze met het schrijven van liedjes? En klopt het beeld van de ‘getormenteerde kunstenaar’? Vandaag bijten we de spits af met Pip Blom.

Lees hier het eerste deel van het interview, waarin Pip vertelt hoe ze begon met het schrijven van liedjes en hoe dat haar het afgelopen jaar op radio, televisie, festivals en naar Engelse en Nederlandse podia bracht.

Pip Blom bracht afgelopen jaar zeven liedjes uit: vier singles in februari (Skippy Still Remains, Truth, Misty from Heaven en Hours) en een E.P. met drie liedjes (Are We There Yet?). Alle songs nam ze zelf, thuis, op. We leggen Pip enkele keuzes voor:

Routine of wachten op inspiratie?
Pip met bandlid Tender in de oefenruimte

Pip met bandlid Tender in de oefenruimte

“Voor het schrijven van een liedje moet ik echt gaan zitten, het komt niet vanzelf in me op. Vorig jaar stelde ik mezelf het doel om in anderhalve maand tijd zes liedjes af te hebben. Een periode heb ik vijf dagen per week, dagelijks van negen tot vijf, in mijn studio zitten bouwen aan mijn liedjes. Nu probeer ik drie dagen in de week in mijn eentje te schrijven. Mijn doel is om elke drie dagen één liedje opgenomen te hebben. In de dagen daaromheen regel ik dingen voor mijn muziek, werk ik en treed ik op.

Waar schrijf je?

“Boven in ons huis heeft mijn vader, die ook muzikant is (zie deel 1 van het interview met Pip, red.), een studio ingericht. Het is een geïsoleerde kamer met een goede computer met opnameprogramma Logic, microfoons, een versterker en een interface. Er staat geen drumstel, ik gebruik de drumfunctie in Logic, of MIDI. In de studio werk ik een idee uit om het daarna naar mijn band mee te nemen, en te kijken hoe we het live kunnen spelen.”

De Rijdende Rechter

Omdat je heel veel hebt geprobeerd, is het nooit zonde geweest van je tijd. Niet elke minuut hoeft iets concreets op te leveren, het is het belangrijkst dat je ermee bezig bent.”

Hoe ziet een schrijfdag eruit?

“Op een typische studiodag pak ik mijn gitaar en zet ik een televisieprogramma aan, De Rijdende Rechter bijvoorbeeld. Dan ga ik een tijdje zitten klooien op mijn gitaar. Als ik iets hoor wat ik cool vind, stop ik het programma en ga ik verder met het net bedachte lijntje, zonder afleiding. Soms duurt dat heel lang voordat er iets komt, soms gaat het heel snel.

Als ik vastloop, vind ik dat ik moet volhouden, maar meestal ga ik even buiten lopen, om het na een half uurtje weer te proberen. Als het dan nog steeds niet lukt, raak ik wel gefrustreerd en ga ik boos iets anders doen, in de hoop dat het de volgende dag beter gaat. Maar ik probeer daar wel heel erg doorheen te duwen. Soms ben je geïrriteerd en lukt het niet, maar luister je de volgende dag je opnames terug en blijkt er toch iets moois bij te zitten. Omdat je heel veel hebt geprobeerd, is het nooit zonde geweest van je tijd. Niet elke minuut hoeft iets concreets op te leveren, het is het belangrijkst dat je ermee bezig bent.

Pip Blom

Twee keer per week oefen ik met de band de hele set. Meestal duurt het een maand voordat een lied er goed in zit en iedereen het ontspannen kan spelen. Voor ons laatste optreden in Paradiso moesten we een set spelen van 45 minuten, maar we hadden maar 30 minuten aan liedjes. De druk om snel nieuwe liedjes te spelen en te oefenen werkte goed, we bleven heel scherp want het moest zo goed mogelijk gaan. Een bepaald soort urgentie is altijd belangrijk om iets te doen, waarom zou je er anders aan beginnen?”

Tekst of muziek?

“Het belangrijkste aspect in een liedje vind ik de melodie. Het hoeft geen catchy popmelodie te zijn à la Bruno Mars, maar wel een lijn die in je hoofd blijft zitten. Ook de stem vind ik belangrijk; als ik een stemgeluid niet goed trek, houdt het voor mij op. De tekst vind ik ondergeschikt, al moet het niet zo slecht zijn dat het stoort. Teksten maak ik dan ook pas op het allerlaatste. Dan heb ik de zangmelodie al opgenomen met een brabbeltaal van bestaande woorden die lekker klinken. Daarmee ga ik puzzelen: hoe krijg ik het passend, maar ook zo dat het lekker loopt?” 

Mijn doel is om elke drie dagen één liedje opgenomen te hebben.”

Wanneer is een liedje ‘af’?

“Dat vind ik een moeilijke vraag. Je kan bijvoorbeeld een eindeloze hoeveelheid effecten over je song gooien, of heel lang ergens aan prutsen. Daarom zoek ik een beperking in tijd. Ook laat ik het aan mijn ouders, broertje, vriend en de band horen. Je kan het wel alleen doen, maar het is fijn van anderen feedback te krijgen.”

Haat-liefde-verhouding
The making of ‘Taxi Driver’: hoe kwam dit lied tot stand?

“Bij dit lied ben ik begonnen met het aanzetten van een drumloop. Welk tempo ik instel, is natte vingerwerk. Vervolgens begon ik met het couplet: eerst de gitaar, daarna de zang. Daarna volgde het refrein. Met het maken van een bridge heb ik een haat-liefde-verhouding. Je ‘hoort’ een bridge te schrijven om iets anders te doen in je lied, maar het voelt vaak geforceerd. Ik ben niet het type dat dan opeens los gaat op gitaar. Soms kies ik er daarom voor om geen bridge te schrijven.

Toen de structuur af was, heb ik de drums aangepast en de basgitaar opgenomen. Als laatste schreef ik de tekst. Vlak voordat ik Taxi Driver schreef, waren we op vakantie in Glasgow. Waar ik in Nederland taxichauffeurs vaak niet zo sympathiek vind, vond ik ze daar heel leuk. Tijdens die vakantie besloot ik daar iets mee te doen in een lied.

De opname die op Spotify staat is de versie die ik zelf thuis opnam voordat ik er met mijn band mee bezig ging, maar dan gemasterd, zodat het beter klinkt. Alle instrumenten heb ik zelf ingespeeld en opgenomen.”

Vind je kennis van muziektheorie belangrijk?

“Ha, deze discussie heb ik wekelijks met mijn bandleden. Mijn broertje en ik weten niets van theorie en vinden het ook helemaal niet belangrijk. Mijn drummer en bassist hebben heel veel kennis. Ik snap wel goed waarom het handig is hoor; voor de communicatie. Maar schrijf je betere liedjes als je kennis hebt van theorie? Nee. Ik kan me goed voorstellen dat het makkelijker wordt, maar ook dat het denken in een keurslijf je belemmert. Ik ben soms eindeloos aan het zoeken naar dingen die bij elkaar passen en wil dan niet met de theorie bezig zijn. Daarbij vind ik de zoektocht veel te leuk; je verrast jezelf.

Ik ben er nu wel mee bezig, omdat het in band-repetities handig is. Ik weet nu bijvoorbeeld dat de eerste twee tonen van ons volkslied het interval ‘kwart’ zijn.“

Geluid is zo bepalend, het kan veel toevoegen of afdoen aan je liedje. Daar wil ik meer over leren.”

Heb je een muziekopleiding gevolgd?

“Ik heb toelating gedaan tot de Popacademie en een recording-cursus bij LalaLab gevolgd, omdat ik meer wilde leren over geluid en de trucs die je kan toepassen als je aan het opnemen bent. Laatst had ik bijvoorbeeld een gesprek met producer Simon Akkermans, hij gaf een tip: “Zet eens je versterker in een kamer met de deur dicht, en je microfoon voor die deur.” Dat soort adviezen vind ik vet en ga ik vaak gelijk proberen. Geluid is zo bepalend, het kan veel toevoegen of afdoen aan je liedje. Daar wil ik meer over leren.

De reden om me in te schrijven voor de muziekopleiding in Leeuwarden was dat ik op zoek was naar andere mensen om muziek mee te maken. Dat ging toen niet door, maar uiteindelijk heb ik die mensen grappig genoeg gevonden in Amsterdam.”

Co-writing of alleen schrijven?

“Ik heb weleens met anderen samen geschreven, maar ben dan snel niet goed op mijn gemak en klap dicht. Dan heb je niks aan mij. We hebben nog niet met de band geprobeerd te schrijven, maar we zijn dan ook nog maar een half jaar bezig.

Hoe fijn ik het ook vind om het zelf te doen, ik sta er wel voor open met anderen te werken.”

De Wereld Draait door en het cliché van de gepijnigde kunstenaar
Waar ben je liever, in de studio of op een podium?

Pip Blom“Ik ben niet ‘geboren op een podium’. Ik voel me meer op mijn gemak als ik thuis in mijn studio liedjes aan het maken ben. Als het goed gaat vind ik optreden heel erg leuk, als het niet goed gaat, zit ik er lang mee in mijn maag. Maar nu ik het steeds minder eng vind, begin ik het steeds leuker te vinden. Maar laatst, toen ik mocht spelen in De Wereld Draait Door, werd ik wel weer overvallen door de zenuwen, mede door het lange wachten voor de uitzending.”

Ben je bezig met je publiek als je schrijft?

“Het belangrijkste vind ik dat ik het zélf tof vindt. Je hoopt natuurlijk altijd dat iemand anders er iets in ziet, echter, als dat niet zo is, is dat jammer, maar dan heb ik in ieder geval iets gemaakt waar ik zelf blij mee ben.

En als niemand het mooi zou vinden? Dan zou ik zelf muziek blijven maken, ik weet alleen niet of ik het dan online zou zetten.”

Heb je als songwriter verdriet of strijd nodig om mooie liedjes te schrijven?

“De vraag of je verdriet nodig hebt om tot mooie muziek te komen vind ik heel ingewikkeld. Het beeld van de gepijnigde kunstenaar vind ik cliché, daar geloof ik niet in. Iedereen heeft wel periodes waarin het niet zo goed gaat. Er zijn heel veel mensen met een vervelend leven die goede muziek maken, maar ook heel veel mensen met een prima leven die ook goede muziek maken. Het lijkt me niet dat creativiteit afhangt van je geluk.”

Het belangrijkste vind ik dat ik het zélf tof vindt. Je hoopt natuurlijk altijd dat iemand anders er iets in ziet, echter, als dat niet zo is, is dat jammer, maar dan heb ik in ieder geval iets gemaakt waar ik zelf blij mee ben.”

Welk liedje had je zelf geschreven willen hebben?

“Poeh, heel veel liedjes! Zo vind ik Tainted Love van Soft Cell bijvoorbeeld geweldig. Van de Parquet Courts vind ik alles tof, van The Breeders vooral het album Last Splash. Blur bewonder ik omdat ze me muzikaal inspireren. Ook tekstueel vind ik het interessant om te zien hoe andere artiesten teksten schrijven en spelen met woorden.

Hoe ziet een gemiddelde week er voor je uit?

“Naast schrijven, optreden en de zakelijke kant daarvan, werk ik drie avonden in de week bij een bedrijf dat de autocue verzorgt voor Fox Sports, daar verdien ik mijn geld mee. Tien minuten voor een uitzending krijg ik een tekst die ik als een malloot moet opmaken voor de nieuwspresentator. Het is leuk werk en ik kon er terecht na een oproepje voor betaalde klussen op Facebook en mijn blog. Daarvoor paste ik op, maar dat was in de weekenden en dan moet ik nu vaak optreden.
Daarnaast ga ik veel naar concerten, in bijvoorbeeld Paradiso, Bitterzoet, Tolhuistuin, Melkweg of OT301.”

Wat is je advies voor mede-songwriters?

“Ik heb veel geluk gehad, omdat mijn liedjes snel zijn opgepikt (verwijzing naar blog). Mijn advies: ga het eerst zelf doen. Zoek niet meteen een label, maar neem de tijd om uit te zoeken wat je wil en om ervaring op te doen. Het belangrijkste is de muziek te maken die je zelf vet vindt. Als je dat niet doet, waarom zou iemand anders het dan cool vinden? Succes komt dan vanzelf, of niet, maar dan ben je in ieder geval blij met wat je gemaakt hebt.”

Het belangrijkste is de muziek te maken die je zelf vet vindt. Als je dat niet doet, waarom zou iemand anders het dan cool vinden?”

Pip heeft meer tips voor singer-songwriters. We behandelen ze in een volgende post. Op de hoogte blijven? Laat je e-mailadres achter:


 

 

Pip Blom

Pip Blom: van Mooie Noten naar Glastonbury

In deze serie bevragen we songwriters – figuurlijke bewoners van de ‘Tower of Song’ – naar hun schrijfproces. Waarom begonnen ze met het schrijven van liedjes? En klopt het beeld van de ‘getormenteerde kunstenaar’? Vandaag bijten we de spits af met Pip Blom.

Vorig jaar ontmoette ik Pip tijdens een cursus opnametechniek, die ik gaf voor LalaLab. Samen met producer Hans Jong luisterden we naar de liedjes die ze thuis opgenomen had en we waren direct onder de indruk. Ze vertelde dat ze net was afgewezen voor de Popacademie en op zoek was naar kennis om haar spel en demo’s te ontwikkelen. Nu, een jaar later, is Pip Blom twee E.P.’s, heel wat optredens – waaronder bij De Wereld Draait Door – en 157.000 luisteraars op Spotify verder. Ze tekende een contract bij een Brits label en toerde in binnen- en buitenland. In januari a.s. staat ze op het fameuze Noorderslag.

Met een grote sporttas vol spullen komt de 19-jarige Pip Blom het café van het Volkskrantgebouw binnen. Ze is de hele dag op pad voor afspraken: met een tour op de planning als voorprogramma van de band Canshaker Pi, moet er veel geregeld worden. Waar huur je bijvoorbeeld een bandbus, als je nog geen jaar je rijbewijs hebt?

0006682546_10Boven een kop thee vertelt Pip hoe ze opgroeide in een muzikaal gezin, met een geluidstechnicus als moeder en een muzikant als vader. Maar muziek maken was lang geen dagelijkse bezigheid voor Pip:
“Toen ik acht was heb ik even op gitaarles gezeten, maar het was geen succes, er werd voornamelijk gekletst. Ik vond het leuk om mee te zingen met muziek, maar ik deed daar verder niets mee.”

Muziekwedstrijd en een gitaar met drie snaren

“Toen ik zestien was, zag ik een oproep langs komen voor Mooie Noten, een muziekwedstrijd in Amsterdam. In een impulsieve bui dacht ik: ik ga meedoen. Maar: ik had nog nooit een liedje gemaakt!
Thuis hadden we een kindergitaar staan die mijn vader via Kickstarter gekocht had, met drie snaren, een Loog. Je had drie liedjes nodig om je te mogen aanmelden voor Mooie Noten, dus heb ik toen drie simpele liedjes gemaakt op de Loog. Ik werd geselecteerd, maar had weer een probleem: ik had geen andere liedjes. In een recordtijd heb ik toen veertien liedjes geschreven, allen onder de twee minuten, waarmee ik meedeed aan de voorronde.
Ik heb nog nooit iets gedaan wat ik zo afschuwelijk eng vond als dit. Waar ben ik aan begonnen, waarom heb ik dit gedaan, dacht ik. Maar tegelijk vond ik het, gelijk die eerste keer, héél erg leuk. Ik bedacht me toen, als ik dit vaker doe, slijt de angst en blijft het plezier over. Zo raakte ik heel erg gemotiveerd om te blijven optreden én mocht ik door naar de halve finale in de bovenzaal van Paradiso, mijn vierde optreden ooit.”

Ik bedacht me toen, als ik dit vaker doe, slijt de angst en blijft het plezier over.”

“Daar is het begonnen. Maar al snel begon er iets te wringen. Ik luisterde zelf vooral naar harde bands, zoals Parquet Courts, bepaald niet de singer/songwriters die je bij Mooie Noten veel ziet. Ik vond het leuker om iets te maken waar ik zelf naar zou luisteren én om als meisje in een band te zitten, want dat zie je niet veel. In die zoektocht kwam ik uit bij de liedjes die ik nu maak, maar ik ben nog steeds bezig dat verder te ontwikkelen. Het is nog steeds niet waar ik wil dat het is.”

Pip Blom

Pip Blom groeide op tussen de muziek. “Mijn vader is absoluut een inspiratie, hij speelde in de punkband Eton Crop en heeft veel in Engeland opgetreden. Mijn moeder ging altijd mee, ze was geluidstechnicus bij de band. Ik hoorde als kind veel verhalen over toeren, en dat leek me heel erg cool. Inmiddels is mijn broertje Tender tweede gitarist in mijn band en zingt hij mee. Heel fijn, want we hebben dezelfde muzieksmaak en kunnen het goed met elkaar vinden. Gisteren gingen we kijken bij een optreden van mijn vader in de Concerto. Het lijkt me heel vet om ooit met zijn band op te treden.“

Op tour door Engeland

Hoewel Pip het opnemen van haar liedjes helemaal alleen doet, speelt ze live het liefst met een band.
“Ik word vaak gevraagd in mijn eentje te spelen, en heb het één keer gedaan, op festival Into The Great Wide Open, op Vlieland. Maar ik doe het bewust niet meer. Wanneer ik liedjes maak, werk ik vanuit Logic (een opnameprogramma, red.): eerst neem ik één gitaarspoor op, dan een tweede, dan de gitaarmelodie, en zo bouw ik het op. Het geheel maakt de sound die ik wil hebben. Waar een singer/songwriter zijn gitaarspel en zang verfijnt, focus ik me meteen op het totaal van een hele band. Daarbij voel ik me meer op mijn gemak als ik met een band op het podium sta.”

Waar ben ik aan begonnen, waarom heb ik dit gedaan, dacht ik. Maar tegelijk vond ik het, gelijk die eerste keer, héél erg leuk.”

Een optreden bij De Wereld Draait Door, gedraaid worden op BBC Radio: Pip heeft in korte tijd vele hoogtepunten mogen meemaken. Maar het allerleukste?
“Dat was het tourtje dat we deden in Engeland, afgelopen jaar. Het was de eerste keer dat we drie dagen achtereen speelden en kwamen met de band in een fijne flow. We hebben nog niet zoveel opgetreden, we zitten nu op veertien optredens. Hoe meer we optreden, hoe ontspannener we worden en hoe beter het gaat. Onze eigen release in de bovenzaal van Paradiso was ook erg tof, maar daar was ik zo zenuwachtig, dat maakte het qua plezier wat minder.”

Pip Blom x4Glastonbury

Nadat Pip in februari 2016 haar eerste liedjes op Spotify had gezet, ontstonden er veel vragen. Wanneer heb je een manager nodig? Hoe regel je optredens? Waar zijn labels goed voor? Om antwoorden te vinden en haar dichter bij haar doelen te brengen, begon ze een blog: ‘The Road to Glastonbury’.
De site staat bomvol interviews met medemuzikanten en mensen uit de muziekwereld, zo komen o.a. een manager, een plugger, een producer, een boeker en platenbaas Ferry Roseboom, medeoprichter van Excelsior Recordings, aan het woord. Ook geeft Pip de lezer een inkijkje in haar Spotify-cijfers en hoe ze duizenden luisteraars wereldwijd vergaarde.
“Nu ben ik te druk om te schrijven voor mijn blog, maar ik vond het heel leuk. Het was een goede manier om zelf heel veel te leren en mensen te leren kennen. Ik haat netwerken, maar op deze manier werkte het voor mij, omdat het puur vanuit interesse ontstond. Ik zou er graag weer meer tijd voor vinden.”

De toekomst

“Uiteindelijk wil ik ook met mijn band gaan opnemen, daar zijn we nu over na aan het denken. Maar ik vind het spannend om de studio in te gaan met een producer, omdat ik zelf een bepaald geluid voor ogen heb, ik wil het niet te clean hebben, bijvoorbeeld. Ik moet goed onderzoeken wie mijn idee deelt, omdat het zo verpest kan worden. Dat kost tijd.
Mijn droom is om over een jaar een eerste album uit te brengen bij een groot Engels of Amerikaans label, RoughTrade of Domino bijvoorbeeld. Tussendoor wil ik heel veel spelen in binnen- en buitenland. En uiteindelijk? Een tour in Japan, en spelen op het festival waar mijn blog naar vernoemt is: Glastonbury!”

In het volgende deel gaan we in op Pip’s schrijfproces: hoe begint ze aan een liedje? Hoe ziet een gemiddelde dag er voor Pip uit? En heb je verdriet nodig om te kunnen schrijven, of kennis van muziektheorie?
Op de hoogte blijven van deze blogs? Laat je e-mailadres achter:


“Wat je aanlevert aan de geluidsman, dat is jouw verantwoordelijkheid”

In de laatste jaren zijn we steeds meer van onze inkopen online gaan doen, en dat geldt zeker ook voor muzikanten. Grote spelers als Bax-shop en Thomann bezorgen pedalen, kabels of instrumenten in een mum op onze deurmat. Maar soms zien we door de merken het bos niet meer in deze online magazijnen en missen we een goed geïnformeerde gids die ons kan helpen in onze keuze en één voorwaarde stelt aan de spullen die hij je verkoopt: kwaliteit.

Marc van de Graaf

Marc van de Graaf

In Haarlem ontmoet en interview ik iemand die hier verandering in wil brengen: Marc van de Graaf, eigenaar van een online muziekwinkel die zich richt op singer/songwriters. Marc is consultant, fotograaf, muzikant, voormalig art director en maker van televisie commercials. Ik leerde Marc kennen als deelnemer aan een workshop songwriting voor LalaLab. Op de eerste dag keek hij slechts toe, tijdens de daaropvolgende maanden schreef hij zijn eerste liedjes en diverse cursussen en jaren later reist hij als singer/songwriter Marc Earl de Nederlandse podia af met zijn eigen muziek. Na een jarenlange frustratie over de “onzin die verteld en verkocht wordt in de wereld” over muziekspullen, begon hij in januari dit jaar met zijn eigen shop.

Hoe is je liefde voor het testen van instrumenten en spullen ontstaan?

“Zestien jaar geleden begon ik een website over muzikant en songwriter Ry Cooder. Uit liefde voor zijn muziek en nieuwsgierigheid vertelde ik hier over de spullen die Cooder gebruikt tijdens optredens en cd-opnames. Ik was al een paar jaar met de website bezig toen ik een mail kreeg van Fender. Het viel hen op dat ik zelf nooit op Fender gitaren speelde, hoewel Ry Cooder dit wel doet. Toen ik aangaf dat ik geen van hun gitaren in mijn bezit had, stuurden ze me er prompt één toe. Ik schreef een verslag over de gitaar, waarna ik bericht kreeg van de producent van de pedalen die Ry Cooder gebruikte. Ik liet hen weten dat ik alleen over de pedalen zou schrijven als ik ze zo goed vond dat ik ze zelf zou gebruiken, en ze anders terug zou sturen. Dat was akkoord. Sindsdien krijg ik vaker artikelen en soms mail ik zelf bedrijven. Ik ga op onderzoek uit naar de beste kwaliteit en publiceer dit op de website.”

Waarom besloot je de stap te maken naar een eigen winkel?

“Vaak werd ik door muzikanten gemaild of gebeld met vragen over bepaalde producten, en ik merkte dat ik het heerlijk vond om muzikanten te helpen. Veel winkels geven, ook online, maar weinig informatie. Natuurlijk zijn singer/songwriters per definitie niet zulke gearheads en we hebben ook niet veel nodig. Ter vergelijking, een elektrische gitarist is afhankelijk van de apparatuur om zijn gitaar heen. Wij, singer/songwriters, willen meestal dat de microfoon en geluidsinstallatie onze stem en ons instrument juist zo natuurgetrouw mogelijk weergeeft. Daar zijn we wel uniek in in de muziekwereld.
Als je wilt dat de geluidsman het geluid goed regelt, vind ik dat je zelf verantwoordelijk bent om het geluid zo goed mogelijk aan te leveren. Daar gaat het nog weleens mis en dat stoort me.”

Mensen die zich in de materie verdiepen en de spullen kopen zijn razend enthousiast. Dat is voor mij voldoende.”

Wat is je ambitie met je winkel?

“Ik zou willen dat een gitarist of pianist een goede kabel gebruikt en geen goedkope of gratis spullen. Bij singer/songwriter-avonden komen vaak de prachtigste (semi-)akoestische gitaren uit de koffers, maar na inpluggen blijft er soms weinig van het mooie akoestische geluid over doordat er geen aandacht is besteed aan de pick-up waarmee je de gitaar versterkt. Nou ja, dan had je iedere gitaar kunnen kopen. Niet dat daarmee automatisch het optreden niet goed is, maar je hoopt toch dat je het (onversterkte) geluid wat je thuis hoort als je oefent, mee kunt nemen naar het podium.
Ik heb zelf bijvoorbeeld overal microfoons van LR Baggs inzitten, dan hoor je exact je gitaar, niets anders, geen electronica. Ik neem aan dat iedereen dat zou willen, maar niet iedereen doet dat of weet dat de apparatuur die je gebruikt zoveel uitmaakt.”

repro04Verantwoordelijkheid

“De weg die de muziek aflegt tussen de singer/songwriter en de mixer, dat is jouw verantwoordelijkheid. Natuurlijk is er bij concerten een geluidsman aanwezig om je te helpen, maar datgene dat je naar de mixer uitzendt, daarvan moet jij zeker zijn dat het goed is, daarna houdt je verantwoordelijk op. Dat hoeft niet duur te zijn, maar het moet wel goed zijn. Die minimale, maar heel goeie basis hoop ik te leveren in mijn winkel.”

 

Als je wilt dat de geluidsman het geluid goed regelt, vind ik dat je zelf verantwoordelijk bent om het geluid zo goed mogelijk aan te leveren. Daar gaat het nog weleens mis en dat stoort me.”

Heb je een winstoogmerk?

“Het is me niet om winst te doen. Ik zal er nooit heel erg op verdienen, ik moet concurreren met winkels als Bax-shop en ik wil het niet duurder verkopen. Ik vind het contact vooral hartstikke leuk. Ik heb in de afgelopen jaren best veel spullen verkocht, en meestal zitten mensen hier dan de hele avond op de bank, om te praten en lekker samen muziek te maken.
Mijn interesse heeft voor een groot deel te maken met kennis, en het horen van verschil. Mensen die zich in de materie verdiepen en de spullen kopen zijn razend enthousiast. Dat is voor mij voldoende.”

Meer dan alleen spullen

repro03“Omdat ik alleen kwaliteit wil verkopen, heb ik maar een beperkt assortiment. Maar dat maakt me niet uit: waarom zou ik iets verkopen als het niets toevoegt?
Daarnaast zet ik tips op mijn website. Hoe je je gedraagt op het podium bij een soundcheck, waar je op moet letten als je een microfoon koopt, dat soort vragen. Ik heb een tabel gemaakt wanneer je een tenor bent of een mezzosopraan, dat was nog nergens op het internet te vinden. Die informatie deel ik, leuk als anderen er iets mee kunnen.”

 

Na dit enthousiaste en gepassioneerde relaas bedank ik Marc en verlaat ik Haarlem. De komende tijd worden hier op de website diverse artikelen uit de shop van Marc getest. De titanium brugpennen, de gitaarbanden op maat, kabels en DI’s komen in de komende weken langs op Tower of Song. Wordt vervolgd!

 

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén