januari 2017 - Tower of Song

Waarom ik een ‘Singer-songwriter Opleiding’ begin

op januari 23, 2017

Begin 2017 gaat voor mij een langgekoesterde wens in vervulling: na vele cursussen, workshops en masterclasses ontwikkeld en gegeven te hebben in de afgelopen zeven jaar, begint er in maart iets nieuws: een jaaropleiding ‘Singer-songwriter’! Een opleiding die ik met veel plezier en liefde heb opgezet voor LalaLab. Er werken een paar fantastische docenten en goeie singer-songwriters aan mee, zoals Gerhardt en Margriet Sjoerdsma (de andere toffe namen maak ik in de komende weken bekend). De afgelopen tijd kreeg ik vaak de vraag waarom ik hiermee begonnen ben en waarom dit een droom is die uitkomt, en daar geef ik vandaag graag een antwoord op. Daarvoor gaan we terug naar een paar jaar geleden.

Er wordt weleens gedacht dat kunnen leven van de muziek vooral een kwestie is van ‘veel geluk hebben’. Het is in ieder geval iets wat ik vaak hoorde in de aanloop naar mijn cd-presentatie in Paradiso, in 2013. Maar ook bijvoorbeeld nadat Anouk meegeschreven had aan één van mijn liedjes, in 2009. Of na het winnen van compositiewedstrijden. Natuurlijk heb ik geluk gehad met de prachtige mensen die ik heb mogen ontmoeten en die al die successen mede mogelijk maakten, en daar ben ik dan ook nog elke dag dankbaar voor. Maar is dat alleen maar een kwestie van ‘geluk hebben’? Is het hebben van succes in de muziek niet vooral een kwestie van het maken van heel hard werken? En van het maken van de juiste keuzes, maar ook van het hebben van de juiste begeleiding?

Valkuilen en missers – en hoe ze te voorkomen

Paradiso, 2013. Foto: Sander de Goede

Al kan het soms zo lijken, mijn carrière en behaalde doelen zijn nooit vanzelf gegaan. Zo heb ik jaren ‘gezocht’ naar mijn stem, naar de goede techniek, mijn mogelijke bereik en klank. Daarbij heb ik heel wat docenten versleten, soms met groot, en soms met destructief effect. Op die manier leerde ik het belang van een goede coach.

Ook het spelen met een band, is me niet met de paplepel ingegoten. Ik zie mezelf nog staan, op de eerste dag op het conservatorium, met vier stoere rockers met wie ik samen een liedje zou moeten schrijven. Ik stond te trillen als een rietje. Inmiddels snap ik waarom er die eerste dag geen liedje uit mijn vingers kwam.

Live op 3FM. Foto: Jurren Mekking

Teksten, performance, schrijven in opdracht: het was dikwijls een gevecht. Met medemuzikanten, met docenten, maar vooral: met mezelf. Onzekerheid, blackouts op het podium, een overslaande stem, een valse gitaar in een live televisie-uitzending: het is me – helaas – allemaal overkomen. Jarenlang heb ik mijn eigen weg gezocht, langs docenten, studies, boeken, managers, muzikanten. Soms was ik compleet verdwaald.
Maar soms moet je de weg kwijtraken om hem weer opnieuw te vinden, en nu, elf jaar nadat ik fulltime voor de muziek gegaan ben, ben ik precies op de plek waar ik wil zijn. En zou ik zo graag andere singer-songwriters de vele valkuilen en missers besparen.

Ik zie mezelf nog staan, op de eerste dag op het conservatorium, met vier stoere rockers met wie ik samen een liedje zou moeten schrijven. Ik stond te trillen als een rietje.”

Nieuwe wereld

Toen ik in 2012 masterclasses volgde bij het Complete Vocal Institute begonnen vele adviezen en opmerkingen over mijn stemgebruik op hun plek te vallen en begon ik mijn techniek onder controle te krijgen. Toen stond ik al acht jaar regelmatig op het podium, maar er ging een nieuwe wereld voor me open.

In hetzelfde jaar vormde ik de band waar ik mijn debuutalbum mee opnam, en leerde ik hoe dat moest: een groep om je heen te hebben van ontzettend goede en stoere musici en je tegelijkertijd zelfverzekerd en sterk voelen. Vele opmerkingen, lessen en adviezen vielen op hun plek en lieten me inzien wat er eerder ontbrak.

In de jaren die volgden zette ik de opleiding op die ik zelf had willen doen.”

Paradiso. Foto: Sander de Goede

In het web van de lessen, workshops en masterclasses die ik volgde en de cursussen die ik gaf, zag ik in hoe je íedereen kunt helpen zijn/haar eigen stijl te vinden, ongeacht diens stijl, persoonlijke voorkeur, leeftijd, achtergrond en muzikale ervaring. Ook begon ik helder in te zien waarom het bij mezelf zo lang had geduurd. Ik begon te begrijpen welke vragen altijd onbeantwoord waren gebleven en wat ik had gemist. Ik begon te snappen welke begeleiding je als beginnende muzikant nodig hebt. Hoe ik kan anderen kan geven wat ik zelf gemist had. En hoe ik, met deze elf jaar aan ervaring, de wens kan vervullen een unieke toevoeging te bieden aan het onderwijzende, muzikale landschap in Nederland.

Intensieve begeleiding voor singer-songwriters

In de afgelopen jaren ontwierp ik een jaartraject dat ik zelf gehad had willen hebben, toen ik begon. Eén voor één zette ik de eerste stappen om een opleiding te maken die ik zelf zou willen doen. En die ik nu anderen zou aanraden, om op een veilige en positieve manier een succesvolle carrière op te kunnen bouwen. Een opleiding waarin we uitgaan van het individu, om te kijken wat jíj nodig hebt. Daarom hebben we ervoor gekozen de groep klein te houden, zo weten we zeker dat je de intensieve begeleiding krijgt die je verdient. Door deze geconcentreerde aandacht kunnen we in een jaar ongelooflijk veel bereiken, zowel in je muziek als in je persoonlijke groei.

Een opleiding waarin we uitgaan van het individu, om te kijken wat jíj nodig hebt.”

Deze opleiding heb ik opgezet zodat liedjesschrijvers, ongeacht hun leeftijd, opleiding of ervaring, hun eigen stijl kunnen vormgeven, hun schrijftalent kunnen ontwikkelen en vol vertrouwen het podium op kunnen stappen, binnen tien maanden tijd. In een veilige groep, met een breed curriculum en ervaren, enthousiaste en kundige masterclass-docenten om je de weg te wijzen. Als ik anderen kan helpen hun stem te vinden en hun liedjes naar een hoger plan te trekken, dan was dat elke stap van mijn eigen zoektocht waard.

Bekijk hier de opleiding ‘Singer/songwriter’! Wil je met mij overleggen of de opleiding bij je past? Laat dan hier je gegevens achter.

P.S. Het gaat erg rap met de inschrijvingen en inmiddels zitten we bijna vol! Wacht dus niet te lang met het aangeven van je interesse!

Saturyay – Overzicht van week 3

door Channah

op januari 21, 2017

in Blog

De hoogste tijd voor een weekoverzichtje! Met deze week: manieren om nieuwe muziek te ontdekken, manieren om geld te verdienen met je muziek en een prachtig voorbeeld hoe je een gestolen gitaar terug kan krijgen:

Groot nieuws (in de eerste week van januari al): in Amerika is streaming in 2016 de primaire bron geworden om naar muziek te luisteren. Dag cd’s en downloads, hallo Spotify.
Bovengenoemde biedt met haar persoonlijke afspeellijsten – zoals Discover Weekly en Daily Mix – een prachtige ontdekkingstocht naar nieuwe muziektocht. Maar komt toch vaak dezelfde muziek voorbij of ben je toe aan wat nieuwe inspiratie. Rufus Kain zet voor De Correspondent 10 manieren om nieuwe muziek te vinden op een rij.
We gaan toch weer even terug naar Spotify, want er verscheen deze week een leuke playlist: de 25 Nederlandse beloftes voor komend jaar – jonger dan 25 jaar. En wie vinden we daartussen? Pip Blom! Afgelopen week verscheen er hier op Tower of Song een interview met Pip. Komende week verschijnt deel 2, waarin we ingaan op haar schrijfproces en Pip wat lastige keuzes voorleggen.
En als we dan toch bezig zijn met koffiedik kijken: 8 voorspellingen voor muzikale trends in 2017.
Ewout van der Linden (Music Motion) schreef een blogpost over geld verdienen met je muziek. Komende week geeft hij er ook een workshop over (tip!).
Weet je nog, hoe Dave Eggers eind 2017 een muzikale strijd aanging tegen Donald Trump? Dat project breidt hij nog iets verder uit. Afgelopen week lanceerde hij een playlist aan die in 4 jaar tijd 1.000 anti-Trump songs zal verzamelen.
We sluiten af met het meest hartverwarmende bericht dat je dit hele weekend zult lezen. Singer-songwriter Gerhardt (één van de masterclass-docenten tijdens onze songwriting-opleiding raakte eind vorig jaar zijn gitaar kwijt na een optreden. Op Twitter en Facebook riep hij iedereen op om uit te kijken naar zijn Gibson J100, maandenlang zonder succes. Maar wonderen bestaan, of nee, ontstaan:

Pip Blom: van Mooie Noten naar Glastonbury

door Channah

op januari 11, 2017

in Interview

In deze serie bevragen we songwriters – figuurlijke bewoners van de ‘Tower of Song’ – naar hun schrijfproces. Waarom begonnen ze met het schrijven van liedjes? En klopt het beeld van de ‘getormenteerde kunstenaar’? Vandaag bijten we de spits af met Pip Blom.

Vorig jaar ontmoette ik Pip tijdens een cursus opnametechniek, die ik gaf voor LalaLab. Samen met producer Hans Jong luisterden we naar de liedjes die ze thuis opgenomen had en we waren direct onder de indruk. Ze vertelde dat ze net was afgewezen voor de Popacademie en op zoek was naar kennis om haar spel en demo’s te ontwikkelen. Nu, een jaar later, is Pip Blom twee E.P.’s, heel wat optredens – waaronder bij De Wereld Draait Door – en 157.000 luisteraars op Spotify verder. Ze tekende een contract bij een Brits label en toerde in binnen- en buitenland. In januari a.s. staat ze op het fameuze Noorderslag.

Met een grote sporttas vol spullen komt de 19-jarige Pip Blom het café van het Volkskrantgebouw binnen. Ze is de hele dag op pad voor afspraken: met een tour op de planning als voorprogramma van de band Canshaker Pi, moet er veel geregeld worden. Waar huur je bijvoorbeeld een bandbus, als je nog geen jaar je rijbewijs hebt?

Boven een kop thee vertelt Pip hoe ze opgroeide in een muzikaal gezin, met een geluidstechnicus als moeder en een muzikant als vader. Maar muziek maken was lang geen dagelijkse bezigheid voor Pip:
“Toen ik acht was heb ik even op gitaarles gezeten, maar het was geen succes, er werd voornamelijk gekletst. Ik vond het leuk om mee te zingen met muziek, maar ik deed daar verder niets mee.”

Muziekwedstrijd en een gitaar met drie snaren

“Toen ik zestien was, zag ik een oproep langs komen voor Mooie Noten, een muziekwedstrijd in Amsterdam. In een impulsieve bui dacht ik: ik ga meedoen. Maar: ik had nog nooit een liedje gemaakt!
Thuis hadden we een kindergitaar staan die mijn vader via Kickstarter gekocht had, met drie snaren, een Loog. Je had drie liedjes nodig om je te mogen aanmelden voor Mooie Noten, dus heb ik toen drie simpele liedjes gemaakt op de Loog. Ik werd geselecteerd, maar had weer een probleem: ik had geen andere liedjes. In een recordtijd heb ik toen veertien liedjes geschreven, allen onder de twee minuten, waarmee ik meedeed aan de voorronde.
Ik heb nog nooit iets gedaan wat ik zo afschuwelijk eng vond als dit. Waar ben ik aan begonnen, waarom heb ik dit gedaan, dacht ik. Maar tegelijk vond ik het, gelijk die eerste keer, héél erg leuk. Ik bedacht me toen, als ik dit vaker doe, slijt de angst en blijft het plezier over. Zo raakte ik heel erg gemotiveerd om te blijven optreden én mocht ik door naar de halve finale in de bovenzaal van Paradiso, mijn vierde optreden ooit.”

Ik bedacht me toen, als ik dit vaker doe, slijt de angst en blijft het plezier over.”

“Daar is het begonnen. Maar al snel begon er iets te wringen. Ik luisterde zelf vooral naar harde bands, zoals Parquet Courts, bepaald niet de singer/songwriters die je bij Mooie Noten veel ziet. Ik vond het leuker om iets te maken waar ik zelf naar zou luisteren én om als meisje in een band te zitten, want dat zie je niet veel. In die zoektocht kwam ik uit bij de liedjes die ik nu maak, maar ik ben nog steeds bezig dat verder te ontwikkelen. Het is nog steeds niet waar ik wil dat het is.”

Pip Blom groeide op tussen de muziek. “Mijn vader is absoluut een inspiratie, hij speelde in de punkband Eton Crop en heeft veel in Engeland opgetreden. Mijn moeder ging altijd mee, ze was geluidstechnicus bij de band. Ik hoorde als kind veel verhalen over toeren, en dat leek me heel erg cool. Inmiddels is mijn broertje Tender tweede gitarist in mijn band en zingt hij mee. Heel fijn, want we hebben dezelfde muzieksmaak en kunnen het goed met elkaar vinden. Gisteren gingen we kijken bij een optreden van mijn vader in de Concerto. Het lijkt me heel vet om ooit met zijn band op te treden.“

Op tour door Engeland

Hoewel Pip het opnemen van haar liedjes helemaal alleen doet, speelt ze live het liefst met een band.
“Ik word vaak gevraagd in mijn eentje te spelen, en heb het één keer gedaan, op festival Into The Great Wide Open, op Vlieland. Maar ik doe het bewust niet meer. Wanneer ik liedjes maak, werk ik vanuit Logic (een opnameprogramma, red.): eerst neem ik één gitaarspoor op, dan een tweede, dan de gitaarmelodie, en zo bouw ik het op. Het geheel maakt de sound die ik wil hebben. Waar een singer/songwriter zijn gitaarspel en zang verfijnt, focus ik me meteen op het totaal van een hele band. Daarbij voel ik me meer op mijn gemak als ik met een band op het podium sta.”

Waar ben ik aan begonnen, waarom heb ik dit gedaan, dacht ik. Maar tegelijk vond ik het, gelijk die eerste keer, héél erg leuk.”

Een optreden bij De Wereld Draait Door, gedraaid worden op BBC Radio: Pip heeft in korte tijd vele hoogtepunten mogen meemaken. Maar het allerleukste?
“Dat was het tourtje dat we deden in Engeland, afgelopen jaar. Het was de eerste keer dat we drie dagen achtereen speelden en kwamen met de band in een fijne flow. We hebben nog niet zoveel opgetreden, we zitten nu op veertien optredens. Hoe meer we optreden, hoe ontspannener we worden en hoe beter het gaat. Onze eigen release in de bovenzaal van Paradiso was ook erg tof, maar daar was ik zo zenuwachtig, dat maakte het qua plezier wat minder.”

Glastonbury

Nadat Pip in februari 2016 haar eerste liedjes op Spotify had gezet, ontstonden er veel vragen. Wanneer heb je een manager nodig? Hoe regel je optredens? Waar zijn labels goed voor? Om antwoorden te vinden en haar dichter bij haar doelen te brengen, begon ze een blog: ‘The Road to Glastonbury’.
De site staat bomvol interviews met medemuzikanten en mensen uit de muziekwereld, zo komen o.a. een manager, een plugger, een producer, een boeker en platenbaas Ferry Roseboom, medeoprichter van Excelsior Recordings, aan het woord. Ook geeft Pip de lezer een inkijkje in haar Spotify-cijfers en hoe ze duizenden luisteraars wereldwijd vergaarde.
“Nu ben ik te druk om te schrijven voor mijn blog, maar ik vond het heel leuk. Het was een goede manier om zelf heel veel te leren en mensen te leren kennen. Ik haat netwerken, maar op deze manier werkte het voor mij, omdat het puur vanuit interesse ontstond. Ik zou er graag weer meer tijd voor vinden.”

De toekomst

“Uiteindelijk wil ik ook met mijn band gaan opnemen, daar zijn we nu over na aan het denken. Maar ik vind het spannend om de studio in te gaan met een producer, omdat ik zelf een bepaald geluid voor ogen heb, ik wil het niet te clean hebben, bijvoorbeeld. Ik moet goed onderzoeken wie mijn idee deelt, omdat het zo verpest kan worden. Dat kost tijd.
Mijn droom is om over een jaar een eerste album uit te brengen bij een groot Engels of Amerikaans label, RoughTrade of Domino bijvoorbeeld. Tussendoor wil ik heel veel spelen in binnen- en buitenland. En uiteindelijk? Een tour in Japan, en spelen op het festival waar mijn blog naar vernoemt is: Glastonbury!”

In het volgende deel gaan we in op Pip’s schrijfproces: hoe begint ze aan een liedje? Hoe ziet een gemiddelde dag er voor Pip uit? En heb je verdriet nodig om te kunnen schrijven, of kennis van muziektheorie?

Tower of Song

tips ’n tricks voor singer-songwriters

Maand: januari 2017